ବ୍ରହ୍ମପୁର ଠାକୁରାଣୀ ଯାତ୍ରା ଉପଲକ୍ଷେ ନିର୍ମିତ ରଥଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ଦିନରୁ
ସପ୍ତାହକ ପାଇଁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ଯାତ୍ରା ପାଳନର ଶେଷ ସପ୍ତାହକ ରଥ ଓ କଳାକୁଞ୍ଜର
ଗହଳିରେ ମୁଖରିତ ହୋଇଉଠେ । ରଥ ବାହାରିଲେ ହିଁ
ଅଧିକ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଯାତ୍ରୀ ଠାକୁରାଣୀ ଯାତ୍ରାକୁ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇଥାନ୍ତି । ୧୯୬୩ ଓ ୧୯୬୫
ମସିହାର ଠାକୁରାଣୀ ଯାତ୍ରାରେ କଳାକୁଞ୍ଜ ନିର୍ମାଣ ପରମ୍ପରା ନୂଆ ନୂଆରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ୧୯୬୭
ମସିହା ଠାକୁରାଣୀ ଯାତ୍ରାରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ କଳାକୁଞ୍ଜ ନିର୍ମିତ ହୋଇଥିଲା । ଏହି କଳାକୁଞ୍ଜ ନିର୍ମାଣ
ପାଇଁ କଟକରୁ ଶିଳ୍ପୀ ଆସୁଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ କଳାକୁଞ୍ଜଗୁଡ଼ିକବହୁମାତ୍ରାରେ ସ୍ଥାନୀୟ
ଶିଳ୍ପୀଗଣ ନିର୍ମାଣ କରୁଥିବା ବେଳେ କିଛି ସଂଖ୍ୟକ କଟକଶିଳ୍ପୀ ମଧ୍ୟ ଆମନ୍ତ୍ରିତ ହୋଇଥାନ୍ତି ।
ରଥଗୁଡ଼ିକରେ ନିର୍ମିତ ଉପକରଣଗୁଡ଼ିକ ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେବା ପରେ ଯତ୍ନ ସହକାରେ ସାଇତି
ରଖାଯାଇଥାଏ ଏବଂ ପରବର୍ତ୍ତୀ ବର୍ଷ ତାହାକୁ ପୁନର୍ବାର ରଙ୍ଗ ଦେଇ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରାଯାଏ । କିନ୍ତୁ
କଳାକୁଞ୍ଜଗୁଡ଼ିକରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ମୂର୍ତ୍ତୀ ଓ ସାଜସଜ୍ଜା ପ୍ରତିବର୍ଷ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଥାଏ ।
ରଥ କ୍ଷେତ୍ରରେ କୌଣସି ଏକ ଦେବଦେବୀଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ବିଶାଳ ଆକାରରେ ନିର୍ମିତ ହେଉଥିବା
ବେଳେ କଳାକୁଞ୍ଜ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଭିନ୍ନ ପୌରାଣିକ ଦୃଶ୍ୟାବଳୀ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ
ଭାଷାରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ରଥଗୁଡ଼ିକଦେବଦେବୀଙ୍କ‘ପୋଟ୍ରେଟ’ ଉପସ୍ଥାପିତ କରୁଥିବାବେଳେ କଳାକୁଞ୍ଜଗୁଡ଼ିକ ଏକ ଏକ
ପୌରାଣିକ ଦୃଶ୍ୟ ବା ‘ସିନ୍’ର ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇଥାଏ ।
ଅତୀତରେ କାଞ୍ଜିବାରମସାହୀ, ଗୌଡ଼ସାହୀ, ନୂଆ ଗୌଡ଼ସାହୀ, ପେଡ଼ିପୁଦ୍ଦିୱାରିସାହୀ,
ଜଉରାସାହୀ, ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ମହାପ୍ରଭୁ ମନ୍ଦିର ସାହୀ, ରଜା ସାହୀ, ଗୁଡ଼ଗୋର୍ଜି, ପରିବା ମାର୍କେଟର
ପାଇକାରୀ ଓ ଖୁଚୁରା, ବାଲୁଙ୍କେଶ୍ୱରସାହୀ, ହରିଡ଼ାଖଣ୍ଡି, ଆସିକା ରୋଡ଼, ସୀତାରାମ ସାହୀ, ଭୁତ
ସାହୀ, ମଙ୍ଗଳବାର ପେଟା, ସୁବୁଦ୍ଧିବେଢ଼ା, ପଞ୍ଚମୁଖୀ ସାହୀ, କୋରିୱାରିସାହୀ, କରଣ ସାହୀ ଓ
ପୁରୁଣା ବ୍ରହ୍ମପୁର ସାହୀ ଇତ୍ୟାଦିରେ କଳାକୁଞ୍ଜ ନିର୍ମିତ ହୋଉଥିବା ଜଣାଯାଏ ।
No comments:
Post a Comment